8 tm 22 oktober MEXICO!!
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
18 Oktober 2008 | Mexico, Mexico-stad
Eindelijk was het dan zover, na 2,5 maand ging ik mijn lieve vriendje weer zien! Ik kon echt niet wachten...
De reis duurde erg lang, ik moest eerst vanaf Winterswijk naar Schiphol met de trein. Wat een drama, ik had een giga grote koffer bij me, moest in de drukke ochtenspits reizen en ik moest de helft van de tijd staan, lelijk dus! Op Schiphol stond ik eerst in de verkeerde rij te wachten met m'n domme kop, stond tussen allemaal donkere mensen die dus naar Suriname gingen. Toen ik mijn koffer wou inchecken, bleek dat die veel te zwaar was. Ik mocht 2 koffers van 23 kg meenemen, maar ik dacht dat 1 koffer van 30 kg ook wel mogelijk was! NIET DUS! Ik had gelukkig 2 handbagages bij mee, dus ik heb zoveel mogelijk in 1 handbagage gepropt en ingecheckt als een koffer. Toen ik alles had ingecheckt had ik nog genoeg tijd over, tijd om te winkelen bij SeeBuyFly en om een horloge te kopen voor Chars verjaardag.
De vlucht van Amsterdam naar Washington verliep prima. In Washington duurde alles zo lang, je moet eerst langs de migratie, weer opnieuw je koffers inchecken en ze zijn zo streng daar! Ik ontmoette een Nederlandse jongen die ook naar Mexico City ging, dus daar ff gezellig mee gekletst. De vlucht van Washington naar Mexico City verliep ook prima, alleen echt geen zin meer, ik was het echt zat...in totaal heb ik toch wel 22 uur gereisd! Op het vliegveld stond Char op me te wachten, oohw wat was ik blij om hem weer te zien!! Ik sloot hem in mijn armen en we lieten elkaar niet meer los.....
Het was raar om weer in D.F. te zijn, het voelde heel vreemd toen ik weer met Char in de grote stad rond reed. Maar ik begon alles ook steeds normaler te vinden, het leek alsof ik niet was weggeweest. Het voelt tenslotte toch als mijn 2de thuis daar. Bij Char thuis zaten wat vrienden van mij en van hem op mij te wachten, had hij georganiseerd, echt lief! Zijn moeder had allemaal eten klaargemaakt voor ons, het laatste waar ik op dat moment aan kon denken was eten, het was voor mij 7 uur 's ochtends en ik had amper geslapen!
Donderdag heb ik niet heel veel bijzonders gedaan, lekker uitgeslapen, met Char naar de TEC geweest. Wat trouwens echt geweldig was, ook nog wat oude leraren gezien en opgezocht, erg leuk om met ze te praten. Vrijdag was Char jarig, hij was erg blij met het horloge (ik vind hem zelf ook echt GEWELDIG!, met de film en de kaartjes. Hij had zelf examen die dag, de hele fucking dag, dus dat was wel lelijk voor hem. Ik ben met zijn moeder naar Coyoacan geweest, beetje rondgeslenterd op de marktjes en wat gegeten. Zaterdagmorgen had Char weer examen,'s middags wezen eten met zijn ouders en 's avonds gaf hij zijn verjaardag voor zijn vrienden, wat overigens enorm gezellig was!
Zondag ben ik met Char, zijn moeder en zijn nichtje naar Xochimilco geweest, er was iets bijzonders te doen daar. Een soort van voorstelling op het water die te maken had met een legende waar ze ingeloven.
Maandag gingen Char en ik op vakantie, heerlijk een paar daagjes naar het strand, hadden we echt nodig! We gingen naar Huatulco, ligt aan de Zuidkust aan de rechterkant van Acapulco. Echt perfecte vakantie gehad; zon, zee, strand, mooie omgeving, cocktails, lekker eten en het belangrijkste: SAMEN ZIJN MET MIJN CHAR! We zaten in een superluxe hotel met uitzicht op zee. We hebben lekker aan het strand gelegen en bij het zwembad gehangen, maar we zijn ook actief geweest! We zijn wezen snorkelen, op de jetski geweest, naar een Mexicaanse Spa geweest met een heerlijke scrub en massage en we hebbben een boottocht gedaan langs 7 verschillende baaien en stranden (wilde dolfijnen gezien trouwens, echt supervet). Ik was overigens de enige die met handdoekje op het strand lag te zonnen, haha...de Mexicanen prefereren toch de schaduw. Vrijdag moesten we helaas weer terug naar D.F., gelukkig had ik nog steeds een paar dagen om te genieten van Char en van deze stad.
Zaterdag had ik afgesproken om een "reunie" te houden met wat exchange students en Mexicanen met wie we veel omgingen in het semester dat ik daar gestudeerd heb. We zijn eerst naar het huis van een Mexicaanse vriend geweest, die inmiddels samenwoont met zijn Finse vriendin en daarna wezen stappen, het was zeker een geslaagde avond en sowieso erg leuk om weer samen te zijn!
De rest van de dagen niet veel bijzonders gedaan, wezen winkelen, naar de bios geweest, wezen eten samen, zo veel mogelijk genieten van elkaar in ieder geval..de dagen vlogen voorbij en voor we het wisten was het alweer woensdagochtend. Tijd om weer naar huis te gaan...het afscheid was vreselijk. Ik stond echt bijna op het punt om mijn vliegtuig te missen, omdat ik gewoon echt wou blijven. Het is niet eerlijk dat ik weer afscheid moest nemen van m'n vriendje. Huilend liep ik door de douane, twijfelend of ik nog terug moest gaan..maar ik wist dat het niet kon...hopelijk komt hij deze kant op met kerstmis.
De reis duurde erg lang, ik moest eerst vanaf Winterswijk naar Schiphol met de trein. Wat een drama, ik had een giga grote koffer bij me, moest in de drukke ochtenspits reizen en ik moest de helft van de tijd staan, lelijk dus! Op Schiphol stond ik eerst in de verkeerde rij te wachten met m'n domme kop, stond tussen allemaal donkere mensen die dus naar Suriname gingen. Toen ik mijn koffer wou inchecken, bleek dat die veel te zwaar was. Ik mocht 2 koffers van 23 kg meenemen, maar ik dacht dat 1 koffer van 30 kg ook wel mogelijk was! NIET DUS! Ik had gelukkig 2 handbagages bij mee, dus ik heb zoveel mogelijk in 1 handbagage gepropt en ingecheckt als een koffer. Toen ik alles had ingecheckt had ik nog genoeg tijd over, tijd om te winkelen bij SeeBuyFly en om een horloge te kopen voor Chars verjaardag.
De vlucht van Amsterdam naar Washington verliep prima. In Washington duurde alles zo lang, je moet eerst langs de migratie, weer opnieuw je koffers inchecken en ze zijn zo streng daar! Ik ontmoette een Nederlandse jongen die ook naar Mexico City ging, dus daar ff gezellig mee gekletst. De vlucht van Washington naar Mexico City verliep ook prima, alleen echt geen zin meer, ik was het echt zat...in totaal heb ik toch wel 22 uur gereisd! Op het vliegveld stond Char op me te wachten, oohw wat was ik blij om hem weer te zien!! Ik sloot hem in mijn armen en we lieten elkaar niet meer los.....
Het was raar om weer in D.F. te zijn, het voelde heel vreemd toen ik weer met Char in de grote stad rond reed. Maar ik begon alles ook steeds normaler te vinden, het leek alsof ik niet was weggeweest. Het voelt tenslotte toch als mijn 2de thuis daar. Bij Char thuis zaten wat vrienden van mij en van hem op mij te wachten, had hij georganiseerd, echt lief! Zijn moeder had allemaal eten klaargemaakt voor ons, het laatste waar ik op dat moment aan kon denken was eten, het was voor mij 7 uur 's ochtends en ik had amper geslapen!
Donderdag heb ik niet heel veel bijzonders gedaan, lekker uitgeslapen, met Char naar de TEC geweest. Wat trouwens echt geweldig was, ook nog wat oude leraren gezien en opgezocht, erg leuk om met ze te praten. Vrijdag was Char jarig, hij was erg blij met het horloge (ik vind hem zelf ook echt GEWELDIG!, met de film en de kaartjes. Hij had zelf examen die dag, de hele fucking dag, dus dat was wel lelijk voor hem. Ik ben met zijn moeder naar Coyoacan geweest, beetje rondgeslenterd op de marktjes en wat gegeten. Zaterdagmorgen had Char weer examen,'s middags wezen eten met zijn ouders en 's avonds gaf hij zijn verjaardag voor zijn vrienden, wat overigens enorm gezellig was!
Zondag ben ik met Char, zijn moeder en zijn nichtje naar Xochimilco geweest, er was iets bijzonders te doen daar. Een soort van voorstelling op het water die te maken had met een legende waar ze ingeloven.
Maandag gingen Char en ik op vakantie, heerlijk een paar daagjes naar het strand, hadden we echt nodig! We gingen naar Huatulco, ligt aan de Zuidkust aan de rechterkant van Acapulco. Echt perfecte vakantie gehad; zon, zee, strand, mooie omgeving, cocktails, lekker eten en het belangrijkste: SAMEN ZIJN MET MIJN CHAR! We zaten in een superluxe hotel met uitzicht op zee. We hebben lekker aan het strand gelegen en bij het zwembad gehangen, maar we zijn ook actief geweest! We zijn wezen snorkelen, op de jetski geweest, naar een Mexicaanse Spa geweest met een heerlijke scrub en massage en we hebbben een boottocht gedaan langs 7 verschillende baaien en stranden (wilde dolfijnen gezien trouwens, echt supervet). Ik was overigens de enige die met handdoekje op het strand lag te zonnen, haha...de Mexicanen prefereren toch de schaduw. Vrijdag moesten we helaas weer terug naar D.F., gelukkig had ik nog steeds een paar dagen om te genieten van Char en van deze stad.
Zaterdag had ik afgesproken om een "reunie" te houden met wat exchange students en Mexicanen met wie we veel omgingen in het semester dat ik daar gestudeerd heb. We zijn eerst naar het huis van een Mexicaanse vriend geweest, die inmiddels samenwoont met zijn Finse vriendin en daarna wezen stappen, het was zeker een geslaagde avond en sowieso erg leuk om weer samen te zijn!
De rest van de dagen niet veel bijzonders gedaan, wezen winkelen, naar de bios geweest, wezen eten samen, zo veel mogelijk genieten van elkaar in ieder geval..de dagen vlogen voorbij en voor we het wisten was het alweer woensdagochtend. Tijd om weer naar huis te gaan...het afscheid was vreselijk. Ik stond echt bijna op het punt om mijn vliegtuig te missen, omdat ik gewoon echt wou blijven. Het is niet eerlijk dat ik weer afscheid moest nemen van m'n vriendje. Huilend liep ik door de douane, twijfelend of ik nog terug moest gaan..maar ik wist dat het niet kon...hopelijk komt hij deze kant op met kerstmis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
