Perrita.....

In mijn vorige verhalen had ik altijd wel een slecht nieuws bericht, behalve dat er nog een aardbeving is geweest (en ik me helemaal kapot geschrokken ben, maar gelukkig niks ernstigs gebeurd is) én dat ik een hefboom van een parkeerplaats op mijn kop heb gekregen omdat ik met mijn lieftallige vriendje aan het bellen was, heb ik dit keer alleen maar goed nieuws te melden!

Na alle mediagekte wat betreft de Mexicaanse Griep, is de rust weer wedergekeerd. Sterker nog, ik merk eigenlijk amper nog wat van die griep. De mondkapjes verdwijnen beetje bij beetje van de straat en het is niet meer het meest actuele onderwerp van de dag. Het gewone leven is weer helemaal terug en de mensen doen weer leuke dingen. Wat ik heb meegekregen is dat het ook vooral een politieke kwestie was, de politiek heeft het zo opgeblazen om in de tussen tijd 2 nieuwe wetten te introduceren en op deze manier ophef wilden voorkomen.

Op mijn stage is (GELUKKIG!) alles veranderd, daarmee bedoel ik dan ook in de positieve zin van het woord. Mijn stagebegeleidster waar ik niet goed mee op kon schieten en die totaal geen interesse in mij toonde heeft ontslag genomen. Ik zou een andere stagebegeleider krijgen en daar had ik echt ontzettend veel moeite mee zeg, wat was ik blij! De stagebegeleidster die ik nu heb is een aardige en leuke vrouw die ontzettend veel ervaring heeft en binnen het bedrijf na de baas de hoogste functie heeft. Toen ik in een verslag van school de waarheid had verteld over mijn stagebegeleidster die ontslag had genomen, was mijn nieuwe stagebegeleidster in gesprek gegaan met mijn baas. Vanaf dat moment is alles veranderd, ik kreeg veel meer verantwoordelijkheden, werd veel meer betrokken bij alles en ik ging mee naar afspraken met haar of met de baas. Mijn baas vroeg naar mijn toekomstplannen en heeft me zelfs een soort van baan aangeboden gekregen (hij vond me wel geschikt voor de functie van mijn oude stagebegeleidster). Wees niet bang, ik ben niet van plan om het aanbod aan te nemen.

We hebben eindelijk een ander appartement gevonden, het is een perfect appartementje voor ons 2tjes en op 5 minuten afstand van ons vorige appartement (wat betekent dat we alles weer lekker dichtbij hebben!) Vorig weekend zijn we verhuisd en het bevalt echt super goed! Het is een complex met meerdere appartementen, een soort van hotel. We hebben het echt te luxe voor elkaar, want ze maken dagelijks schoon (behalve in het weekend), we krijgen elke dag schone handdoeken, ze verschonen ons bed 1 keer per week en ze doen zelfs onze afwas! Er is ook een fitnesscentrum in het gebouw te vinden, wat niet heel veel voorstelt (3 machines), maar wel heel mooi meegenomen is en waar we gratis gebruik van mogen maken. Daarnaast heeft het ook nog een sauna. We hadden het echt niet beter kunnen treffen momenteel!

2 weken geleden ben ik met Char en zijn ouders een weekendje weggeweest naar (de staat) Michoacán. Vrijdag rond de middag vertrokken we en ’s avonds rond 7 uur kwamen we aan in Morelia, de hoofdstad van Michoacán. Een mooi stadje met mooie pleintjes, gebouwen en kerken. We hebben hier een tijdje rondgelopen en toen zijn we doorgereden naar het dorpje Pátzcuaro. Zaterdag gingen we met de boot naar Janitzio, een klein eilandje gelegen in het midden van een groot meer. Het eiland is in feite het topje van een heuvel en is helemaal vol gebouwd met huizen, de mensen daar leven van het toerisme. Boven op het eiland staat een groot beeld (Morelos), die we hebben betreden. Vanuit het hoofd van het beeld hadden we een prachtig uitzicht. Ze spreken hun eigen taal op dat eilandje, het is geen dialect, maar echt een totaal andere taal, het lijkt niet eens op Spaans. Een paar kindjes probeerden ons eigen gemaakte bootjes van hout of een pakje kauwgum te verkopen en in ruil voor wat geld zongen ze een liedje of schreven ze een paar woorden op in hun eigen taal.De boottrip terug was iets minder leuk, het was echt heel slecht weer, het regende en waaide erg hard. Het was een klein bootje en de kapitein kon geen drol zien. Omdat lang niet alle Mexicanen kunnen zwemmen, zag ik veel angstige gezichten, ook de vader van Char begon lichtelijk zenuwachtig te worden. Gelukkig trok het slechte weer weg en zijn we veilig aangekomen. Vervolgens zijn we doorgereden naar een ander dorpje dat bekend is door hun handwerk in hout. Zondagochtend gingen we terug richting Mexico City en onderweg zijn we gestopt bij de “Azufres”. We kwamen aan bij een aantal meertjes omringd door natuur en bomen. Dit was een soort van Spa, maar dan op een natuurlijke manier. In het eerste meer moest je jezelf vol smeren met modder. De modder zat vol met takjes en stukjes en het stonk naar stront en ei (azufre betekent zwavel), maar het was goed voor de huid dus daar doen we het voor hè. Met de modder overal en nergens gingen we vervolgens een soort van sauna in (het zag eruit als een stal voor dieren), de hitte kwam vanuit de grond en het was ontzettend HEET daar, we mochten er dan ook maar 10 minuten maximaal blijven. Overhit en met de modder in mijn ogen was de laatste fase aan de beurt, relaxen in een ander meertje. Dit meertje is ooit ontstaan door een vulkaan, en wordt vanuit de grond verwarmd door een soort van geisertjes. Het water was echt super lekker warm (rond 40 graden)en zo relaxt! Dit puur-natuur-gedoe was een totaal nieuwe ervaring voor mij, maar het was heerlijk ontspannend en mijn huid voelde echt zo zacht aan. Ook al stonk ik 3 dagen daarna nog naar zwavel, het was het zeker waard!

Tijdens het ontbijt had ik mijzelf behoorlijk voor lul gezet, de ober gaf me een verse jus en zei: “Un jugo para la princesa”. Ik hoorde het woord “princesa” niet en ik wou de zin afmaken door te zeggen “Un jugo para la perra”, wat betekent hond (perro is hond, vrouwelijk is het perra) op het moment dat het uit mijn mond floepte bedacht ik me ineens dat ze het hier ook gebruiken voor “bitch” (net zoals wij een vrouwtjeshond teef noemen, maar dat woord ook gebruiken voor bitch). Ik werd knalrood en probeerde snel terug te krabbelen, maar het was al te laat, ik kreeg eerst een onbegrijpelijke blik toegeworpen, maar daarna begon iedereen (incl. het personeel) heel hard te lachen!

Afgelopen 2 weekenden diploma uitreikingen gehad van een vriend en van een vriendin van Char. Daarbij moet je niet denken aan simpel feestje, dat wordt hier groots gevierd. Ik vond het haast op een bruiloft lijken, aangezien het in een chique zaal was met een band, een 4 gangen diner en iedereen gekleed was in gala. Het is dan ook niet gratis om naar zo’n “feestje” te gaan, een kaartje kost maar liefst 40 euro! Beide weekenden sliepen we pas rond 8 uur, dus behalve slapen hebben we niet veel bijzonders gedaan.

Met al die rare Mexicanen hier om me heen maak ik toch altijd wel weer iets grappigs mee, dit keer dacht iemand dat ik "una artista" was en dat ik een soapserie speelde! Dat is trouwens niet de eerste keer dat ze denken dat ik beroemd ben....

Het is al weer bijna verjaardag, de 1ste keer dat ik dit ga vieren in een ander land! Ik ga een weekendje kamperen met Char en zijn vrienden (ja, je leest het goed: KAMPEREN!), maar dat wordt vast erg leuk!!
Ik had graag mijn verjaardag met jullie willen vieren, ik ga jullie missen op deze dag....

Als jullie nog leuke foto's willen zien van Tequesquitengo met Char en zijn vrienden, weekendje weg naar Michoacán en mijn lieftallige collegaatjes, check dan de volgende site:
http://www.facebook.com/album.php?aid=86392&id=562992283&l=57c811a6bb

Mijn nieuwe adres is:
Paris #10
Col. Tabacalera
C.P. 06030
Del. Cuauhtémoc
México, D.F.