De laatste 2 maanden in Mexico...

Inmiddels ben ik al weer goed en veilig aangekomen in Nederland. Ik slaap weer als een roosje in mijn eigen bed en geniet weer van de boterhammen met hagelslag. Toch wil ik graag als afsluiting de laatste 2 maanden in Mexico met jullie delen….

Eindelijk was het dan zover, ik was klaar met mijn stage en de Nederlandse bende zou arriveren op Benito Juarez, het vliegveld in Mexico City. Char en ik hadden de nodige voorbereidingen getroffen zoals boodschappen in slaan voor het ontbijt, appartementjes voor hen geregeld en een matras op het dak van de auto vervoerd zodat Fennie fatsoenlijk kon slapen.

Uiteraard waren we veel te vroeg op het vliegveld en duurde het in mijn ogen allemaal veel te lang, elke minuut duurde voor mijn gevoel wel een uur en elke keer als de glazen deur open ging hoopte ik ergens 4 blonde dames met een heer te ontdekken. Blijkbaar hadden ze mij al wel zien staan en in eens zag ik 10 handen heen en weer zwaaien, tja dat kon niet missen... ik zag 5 vermoeide maar vooral blije gezichten en na kusjes, knuffels en na het ontmoeten van de ouders van Char gingen we richting ons appartementje.

De eerste week hebben we vooral Mexico City en omstreken onveilig gemaakt, zoals het centrum, Xochimilco, Teotihuacán, Las Estacas en Taxco. Overal vielen we behoorlijk op, aangezien we met een groep van 8 mensen waren, waarvan er 5 blond waren.

De 2de week splitsten we op en gingen mijn ouders, Lotte & Laura een weekje reizen en ging ik op pad met Fennie, Char en een vriend van Char (Daniel). Zij gingen richting Oaxaca, wij gingen richting Tabasco. We pakten de nachtbus op zondagnacht en kwamen maandag in de ochtend aan in Villahermosa. We zijn hier 3 dagen gebleven. De 1e dag gingen we naar een safaripark, wat niet heel erg boeiend was. De 2de dag gingen we naar het strand, naar Playa Azul, in de boekjes en magazines stond dat dit een strand was waar veel toeristen kwamen en dat er veel voorzieningen aanwezig waren zoals eet en drinktentjes. Wij hadden dus nogal wat verwacht van dit strand. Maar toen we aankwamen bleken onze verwachtingen veel te hoog; we zagen houten tentjes met rieten dakjes met wat plastic witte stoelen, er liepen in totaal misschien 4 mensen op het strand, restaurants waren onvindbaar, de zee zag er woest uit met hoge golven en het was het er zo heet dat je binnen een half uur al kletsnat was van het zweet. Anyways, we waren toch al daar, dus besloten we dan ook maar om te blijven, natuurlijk had het ook wel iets dat er bijna niemand op het strand was. De eigenaar van de rieten tentjes zou ons voorzien van drankjes en nadat we ook kennis hadden gemaakt met de rest van het personeel en ze ons de drankjes hadden gebracht, vroegen we om de rekening. Volgens 1 van die kerels van het personeel zou dat dan 350 pesos worden (terwijl we alleen 1 flesje water, 3 biertjes en 2 kokosnoten hadden besteld waar je in de winkel misschien 50 pesos voor betaald). Ik dacht: Ben je helemaal gek geworden, dat gingen we nog niet betalen, zoveel betaal je in Scheveningen nog niet eens op het strand en ik ben er meteen op in gegaan. Maar hij gaf niet toe, hij was wel voor ons (helemaal) naar de winkel toe gelopen, had zelfs een paar kokosnoten geregeld, we moesten toch ook nog betalen om daar te zitten en voor de service. Dit vond ik werkelijk waar belachelijk, dus die kerel heeft me toch even een oplawaai van mij gekregen. De winkel was 5 meter lopen, dat hadden we zelf ook wel kunnen doen, daarnaast hoort een restaurant toch een beetje voorraad te hebben, de service was de slechtste die ik ooit had gehad en voor de tafel hadden we ook al betaald. Gelukkig kwam de eigenaar van het “restaurant” er al aangelopen en bood aan dat de rekening 100 pesos zou worden, wat eigenlijk nog te veel was, maar waar me uiteindelijk maar mee ingestemd zijn. Al met al hebben we toch een heerlijk dagje aan het strand gehad. De 3de dag hebben we gezwommen in een prachtige rivier met mooie watervallen. Daarnaast hebben we daar grotten bezocht, wat nog een heel avontuur was. Ten eerste was onze gids een bejaarde van een 89 jaar met ademhalingsproblemen, om de 5 minuten moest hij stoppen om weer fatsoenlijk op adem te komen. Zijn ademhaling was soms echter zo zwaar dat wij dachten dat hij ter plekke dood zou vallen, volgens mij heb ik ook wel 5 keer bezorgd gevraagd of alles wel goed ging, maar hij wandelde rustig door een leek zich geen zorgen te maken. We zouden 2 tochten gaan doen, 1 “standaard grottentocht” en een “avontuurlijke”. Nadat de “standaard tocht” was afgelopen, en begonnen met de avontuurlijke, moesten we een stukje door de jungle, toen we uiteindelijk bij 1 of ander klein gat aankwamen en de slecht-ademende gids meedeelde dat we door dat gat moesten kruipen om binnen te komen dachten we dat we gek werden. DAT GING TOCH NOOIT PASSEN? De gids ging op de grond liggen en beetje bij beetje schoof hij zichzelf naar binnen, eerst twijfelde ik of mijn kont er wel door kon, maar binnen 5 seconden was ik ook binnen. Dat was niet het enige, vervolgens moesten we ons door allemaal donkere, kleine tunneltjes met bochtjes wringen en moesten we klimmen en klauteren . Uiteraard had ik totaal de verkeerde kleding aangetrokken voor deze tocht; een rood jurkje met slippers…,tja wist ik veel dat we deze tour gingen doen. Met name die slippers waren erg handig in die glibberige grot, ik ben ook één keer goed gevallen waardoor mijn hele knie open lag. Toen kwamen we met het volgende dilemma, er passeerde nauwelijks openbaar vervoer, er was geen taxi te bekennen en we hadden geen afspraak gemaakt met het busje die ons had afgezet. Nadat we al een half uur liepen te wachten op de bus die toch niet kwam, kwam er een auto langs met een laadbak. Zij moesten naar hetzelfde dorpje als ons, dus dat kwam goed uit en we klommen achter in de laadbak. We zaten minstens 2 meter hoog en die kerels letten nou niet dat je zegt op hun snelheid, dus we hebben behoorlijk grappige foto’s gemaakt aangezien onze haren alle kanten opvlogen, Daniel 10 kg dikker leek, omdat de wind zijn wangen bol maakten en Char op de baby leek van Family Guy. De volgende dag hebben we een tour door de jungle gemaakt, 5 uur hebben we door de jungle gelopen..de gids die met ons mee ging woonde zelf met zijn familie in de jungle en vertelde over hun leven daar. Ze gaan bijvoorbeeld alleen in de uitzonderlijke gevallen naar het ziekenhuis, in het algemeen eten en gebruiken ze planten om wonden te helen of ziektes te voorkomen, voor elke ziekte gebruikten ze wel weer een andere plant. Ze wonen zelf ook bijna in de jungle en worden ’s avonds dan ook regelmatig bezocht door jaguars en andere wilde dieren. Het was wel afzien, want het was echt zooo benauwd dat het zweet letterlijk van ons gezicht afliep, we hadden geen water bij ons, de muggen liepen elke stukje huid wat maar mogelijk was op te vreten en op het eind werden we geteisterd door een zware regenbui. Al met al weer een avontuurlijke maar leerzame ervaring achter de rug. De dagen die volgden hebben zijn we naar de beroemde watervallen Agua Azul geweest en vervolgens zijn we doorgereisd naar een klein plaatsje aan het strand (Tulum) om ons weer te herenigen met mijn Pappie, Mammie, zusje en vriendinnetje. Met z’n allen hebben we vervolgens een heerlijk weekje aan het strand gehad, waarvan 2 dagen in Tulum, 2 dagen in Playa del Carmen en 3 dagen in Cancun.

Na deze 3 superweken hadden de ouders en familie van Char een soort van afscheiddiner georganiseerd met lekker Mexicaans eten en een piñata. Alhoewel het soms niet altijd even makkelijk af ging qua communicatie, op deze manier konden ze in ieder geval kennis met elkaar maken. Dit was een super geslaagde avond en ze konden het gelukkig goed met elkaar vinden. De volgende dag was het voor mijn ouders, zusje en vriendinnetje helaas weer tijd om naar huis te gaan…hun tijd zat er op en Fennie zou nog een weekje blijven. In die week hebben we ook nog veel leuke dingen gedaan rondom Mexico City. Ik heb een super tijd met hen allemaal gehad en ik vond het helemaal leuk om deze ervaring met mensen die dichtbij mij staan te delen.

Nadat ze allemaal weer terug waren naar Nederland, had ik nog een maandje in Mexico,ik wou lekker genieten van mijn laatste tijd en veel leuke dingen doen.

Ik wou super graag naar de wedstrijd Mexico – Verenigde Staten. Het was heel belangrijk dat ze deze wedstrijd zouden winnen anders zouden ze niet gekwalificeerd worden voor het WK in Zuid-Afrika. Helaas was het moeilijk en erg prijzig om nog een kaartje te kunnen bemachtigen. Gelukkig had een vriend van Char nog 2 kaartjes over en konden we met hen mee. Omdat sommige Mexicanen bij de vorige wedstrijd tussen Mexico en Verenigde Staten heel asociaal met bepaalde buitenlanders zijn omgegaan (omdat ze dachten dat het Amerikanen waren) besloot ik om er alles aan te gaan doen om er als een diehard Mexicaanse fan uit te zien. Goed, mijn blonde haar valt natuurlijk het meest op tussen al die Mexicanen, dus ik besloot om een zwarte pruik aan te schaffen. Met mijn zwarte lange haren en Mexicaanse accessoires ging ik met Char en zijn vrienden naar de wedstrijd. We besloten om er vroeg heen te gaan, want het zou druk worden. De wedstrijd begon om 3 uur en om 12 uur waren we al gearriveerd, toen was het al een behoorlijk gedoe om een fatsoenlijke plaats te vinden. De wedstrijd vond plaats in Estadio Azteca, 1 van de grootste voetbalstadia ter wereld, er kwamen maar liefst 100.000 mensen op af (waarvan misschien 50 Amerikanen of zo) en de sfeer die er hing was echt geweldig. Ondanks mijn pruik konden mensen toch heel goed zien dat ik hier niet vandaan kwam.

Ik ben nog naar de grootste kerk van Latijns Amerika geweest, wat erg indrukwekkend was, een weekje weggeweest met Char naar Veracruz en verder heb ik niet heel veel bijzonders gedaan. Vooral veel genieten van mijn tijd hier en met Char. Vooral veel gesport, gewinkeld, geluierd, gefeest en films gekeken.

Na 7 maanden zit mijn 3de keer in Mexico City er al weer op, aan de ene kant fijn om mijn familie en vrienden weer te zien aan de andere kant mis ik Mexico ontzettend en denk ik terug aan een geweldige tijd en ervaring en alle geweldige mensen die ik ontmoet heb. Dit zal ik echt nooit vergeten….

Voor foto's: http://www.facebook.com/album.php?aid=110233&id=562992283&l=34092e59d6