Heeerlijk....WEEKEND!!

Door de week heb ik een rustig en redelijk saai leven, in het weekend is dat wel anders, dan is het altijd feest…...

2 weken geleden gingen Char en ik naar het vakantiehuisje van zijn ouders. Het was echt tropisch warm daar, vreemd, het is slechts 2 uurtjes rijden en je merkt direct zo’n verschil van klimaat. We zijn vrijdagavond naar een Temazcal geweest, “The traditional Mexican sweath bath” (lees: sauna). We hadden een afspraak gemaakt voor 9 uur ’s avonds. Dit is echt niet te vergelijken met een beautycentrum in Nederland. Ten eerste was de plek echt geweldig, een afgelegen plek omringd door bergen en natuur. Het was er echt zo rustig, niks geen lawaai, geen verkeer, geen mensen, je hoorde slechts wat vogels. Eerst mochten we relaxen in de tuin, de eigenaar maakte intussen de sauna klaar, hij verwarmde een soort van kolen in vuur tot ze gloeiend heet waren. Eerst ging hij ons een verhaaltje vertellen over Mexicaanse tradities, geschiedenis blabla en kregen we een bekertje met limoenthee. Daarna konden we de sauna binnentreden, nouja sauna? Het zag er meer uit als een grote pizzaoven! Het was een klein rond stenen gebouwtje, met binnenin verschillende treden die van buiten naar binnen naar beneden liepen. In het midden van het gebouwtje, het binnenste gedeelte van de treden, was een gat, daar gooide de man de verhitte kolen in. (voor afbeeldingen check google.nl) Voor claustrofobische mensen is het in ieder geval geen aanrader. Het was echt super donker binnen, je kon echt helemaal niks zien. Die man ging zelf ook mee de “sauna “ in, we moesten een soort van ritueel volgen en hij begeleide ons daarin. Char nam het allemaal heel serieus, ik vond het nogal hilarisch. Eerst moesten we inademen met onze neus en vervolgens uitademen met de eerste klinker van het alfabet en dat met alle klinkers van het alfabet. Dus je ademt eerst heel diep in en je ademt uit tot je niet meer kan, met als effect AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA Toen kon ik al moeilijk m’n lach inhouden, maargoed ik wou de sfeer niet verbreken dus ik deed m’n best om mee te doen met Char en die kerel. Daarna moesten we nog een keer de limoenthee gaan drinken (thee drinken in de sauna, alsof ik het al niet warm genoeg had!!). Door alle kruiden die de man op de stenen gegooid had, zou de thee zoeter moeten smaken, ik proefde niet heel veel verschil, maar Char wel. Verder deden we vooral ademhalings- en bewegingsoefeningen en vertelde hij over de geschiedenis van de Temazcal. Vervolgens moesten we denken aan de goede dingen in het leven en aan hem vertellen hoe we ons voelden. Char begon, maar ik stond helemaal versteld. Hij was overduidelijk zijn hele hart aan het luchten daar, blijkbaar had Char er geen moeite mee om dit allemaal aan hem te vertellen. Mijn mond viel niet alleen open van verbazing vanwege dit, maar ook vanwege hetgeen wat hij zei, ik dacht bijna dat hij me een huwelijksaanzoek ging doen, het was zo lief wat hij zei! Nooit gedacht dat iemand zulke dingen tegen mij zou zeggen. Nou, goed, toen was het mijn beurt, ik brabbelde snel maar even wat in het Spaans, hoe blij ik wel niet met Char was en dat ik mn vrienden en familie in Nederland miste blabla, ik ga echt niet mijn hele gevoel aan een vreemde ophangen, ik had daar helemaal geen behoefte aan. Toen vroeg die man aan mij of er een liedje was in het Nederlands, dat veel voor mij betekende. Het enige wat in me opkwam was “Schatje, mag ik je foto?” Aangezien dat hét liedje was voor mij en m’n vriendinnen voordat ik naar Mexico ging. Zegt die kerel, zing het maar voor ons. Ik dacht WAT? Dus ik heel verlegen begon de tekst van het liedje op te zeggen, toen dacht ik, het zal mij wat interesseren, ik ga ook gewoon zingen. Zat ik daar te zingen in m’n eentje in het donker te zingen(het enige wat nog ontbrak, was een stoel of een kruk haha!). Tussendoor kregen we nog een kop thee die we dit keer niet op moesten drinken maar over ons heen moesten gooien, wat eigenlijk superverfrissend was. Na de sauna moesten we onder een ijskoude waterval gaan staan en daarna konden we gebruik maken van het zwembad en van het bubbelbad,aangezien het inmiddels erg afgekoeld was buiten, was het eigenlijk te koud. Ik vond de sauna echt heerlijk, maar of ik me nou veel beter ging voelen door dat hele ritueel gebeuren?

Vlakbij dat huis van Chars ouders waar wij verbleven is een groot meer te vinden, rondom het meer zijn huizen en “clubs” te vinden, als je toegang tot het meer wilt moet je entree betalen. Het voordeel was dat het eten inclusief was en dat er een groot zwembad bij de club te vinden was. Het grappigste was dat ik met een Mexicaan aan de praat kwam, omdat hij dacht dat ik Amerikaans was. Toen ik hem vertelde dat ik Nederlands was, vertelde hij dat hij daar wel eens geweest was, in de grote steden, zoals Amsterdam, Rotterdam en Den Haag, maar ook in een dorpje vlakbij de Duitse grens, hij brabbelde iets van Itreik, dus ik vroeg heel verbaasd Winterswijk?? Zijn beschrijving klopte precies over Winterswijk, hij bleek daar gewoon meerdere keren geweest te zijn met de fiets vanuit Stadtlohn. De hele avond bleef ik tegen Char zeggen hoe grappig ik het wel niet vond, totdat Char er ramgek van werd haha. Wat is de wereld toch klein…

Afgelopen maandag was het een nationale feestdag in Mexico, vanwege de verjaardag van Benito Juárez (was president van Mexico en wordt vaak beschouwd als Mexico’s grootste en meest geliefde leider). Bijna iedereen hier in Mexico heeft dan vrij, dus ik had lekker lang weekend. Het minder leuke was dat Char moest werken op zondag en op maandag. Een Fins vriendinnetje van mij zou vorig weekend gaan trouwen met een Mexicaanse vriend van mij. Ze zouden alleen gaan trouwen voor de wet, maar door die fucking migratie hier was dat op het allerlaatste moment toch niet mogelijk. Ze hadden al een soort van feestje georganiseerd in Cuernavaca bij de oom & tante van hem en ze hadden besloten om dit feestje toch maar door te laten gaan, dus Char en ik zijn hier naar toe geweest.
Zondagmorgen moest Char om 7 uur al opstaan omdat hij eerst nog zo’n 2 uur moest rijden. Ik ben lekker blijven liggen, aangezien ze een groot zwembad hebben daar en een heerlijke tuin, heb ik de hele zondag lekker gechilld met wat vrienden, direct knettersverbrand. Maandag ben ik wezen winkelen met een vriendinnetje van mij, ik was echt aan nieuwe kleren toe dus dat kwam goed uit.

Ik had ook een GEWELDIGE ervaring met die mooie migratie hier. Wat een verschrikkelijk inefficiënt gebeuren daar. Ik weet niet of ze het nou met opzet doen of dat ze misschien echt achterlijk zijn, wat ik wel weet is dat het NIET OPSCHIET DAAR! Ik moest al speciaal vrij nemen van m’n stage, waar ik eigenlijk al niet zo heel blij mee was. Kom ik daar ’s morgens netjes op tijd aan, wacht 2 uur in de rij, vertellen ze me vervolgens dat ik naar de informatiebalie moet gaan. Ik naar de informatiebalie, krijg een lijst in mn handen gedrukt met wat ze dan allemaal wel niet nodig hebben daar. Ik ga naar huis toe om deze zaken te regelen; naar de bank om de betaling te regelen, pasfoto’s maken, kopietje van dit, kopietje van dat etc. Kom ik de volgende dag weer daar, weer 2 uur gewacht in de rij, vertelt die vrouw me vervolgens ja eumh, dit ontbreekt nog en dat ontbreekt nog en oja…deze formulieren moeten getypt ingeleverd worden. Ik dacht dat ik gek werd, ik begon te flippen daar in het Spaans (had niet gedacht dat ik dat kon haha). Ze legden me ook werkelijk niks uit daar, ik zei tegen hun, jullie gaan nu precies opschrijven wat er nog mist en ik kom daarna direct terug. Die vrouw deed braaf wat ik zei en vertelde me dat ik niet achteraan in de rij hoefde aan te sluiten. Ik terug met alles wat ze nodig hadden, kreeg ik te horen dat ik eigenlijk helemaal niet naar de bank had gemoeten, want ik was student. Dus ik moest weer bijna 2 uur wachten op een papiertje om mee te nemen naar de bank om mijn geld terug te vragen. (WAAROM VERTELLEN DIE FOKKERS ME EERST DAT IK MOET BETALEN DAN? IS TOCH NIET TE GELOVEN). M’n hele dag verpest daar bij die achterlijke migratie. Het ergste is nog dat de bank het papiertje niet accepteerde en dat ik 7 april als nog moet terugkomen.

En dan loop ik natuurlijk ook nog stage, het gaat wel momenteel. De ene dag is het interessant, de andere dag is het ontiegelijk saai. Het hangt volledig af van de hoeveelheid werk die ze hebben en wat ze me geven. Gelukkig mag ik vaak eerder weg, zodat ik mijn tijd beter kan besteden (op de bank hangen, tv kijken met een bord met eten). Daarnaast gaat de heenreis en de terugreis naar m’n stage al stukken beter. Ik ga ook vaker met de auto, alhoewel ik wel een geparkeerde auto heb beschadigd. Maargoed, je kunt beter geen nieuwe auto hebben hier in Mexico, want dat gebeurt regelmatig. Ik pak zo af en toe ook de taxi, maar de taxichauffeurs denken 1 voor 1 dat ze mij kunnen belazeren en dat ze mij het dubbele kunnen laten betalen omdat ik niet van hier ben, maar ik ben niet achterlijk en dat laat ik ze merken ook. Daarnaast zijn het allemaal zulke slijmballen, 1 kerel bleef maar lullen, hoe geweldig ik wel niet was en dat ik maar Miss World moest worden vanwege mijn mooie gezichtje…ik dacht dat ik gek werd, was blij toen we de bestemming bereikt hadden....